dis-iungō or dīiungō

    dis-iungō or dīiungō ūnxī, ūnctus, ere,     to unyoke: iumenta: bos disiunctus, H.: fessos iuvencos, O. — To disunite, sever, divide, separate, part, remove: (fons) munitione diiunctus a mari: Iugurthae Bocchique regnum (fiumen), S.: equitatus a laevo cornu diiunctus, L.: Italis longe disiungimur oris, V.—Fig., to separate, part, divide, estrange: eos (oratorem et philosophum): illum ab illā, T.: populum a senatu: alqm a corpore: honesta a commodis: veterem amicitiam sibi ab Romanis, i. e. old friends, L.